Bugün hakim karşısına çıkmıştı: İşte Ekrem İmamoğlu’nun savunmasının tam metni!

Bugün sabah saatlerinde Silivri’de İstanbul Cumhuriyet Başsavcısı Akın Gürlek’e yönelik tabirleri nedeniyle hakim karşısına çıkan İBB Başkanı ve Cumhurbaşkanı adayı Ekrem İmamoğlu, mahkemedeki savunmasını paylaştı.

İmamoğlu toplumsal medya hesabından yaptığı paylaşımına, “Ben, İstanbul Büyükşehir Belediye Başkanı olduğum andan itibaren, kenti yönetirken, kanala, palavraya, talana ve tıpkı vakitte ranta ve millet aleyhine olan her konuya karşı durduğum için bugün buradayım. Bugünkü mahkemede yaptığım savunmamı milletim okusun” notunu düştü.

“MİLLETİN GELECEĞİNİN TEMİNATI OLACAĞIM”

İşte İBB Başkanı ve CHP’nin Cumhurbaşkanı adayı Ekrem İmamoğlu’nun savunmasının tam metni:

“Bugün burada bulunurken, ben de yıllar öncesinde bu yerleşke içerisinde, Ergenekon safsatası ve uydurma kumpas davalarında, 10-15 kere burada davaları takip etmiş ve haksızlığa, hukuksuzluğa uğrayan insanların sonsuz gayretlerine şahitlik etmiştim. Ve o esnada burada, bu farklı kumpas davalarını içeren süreçlerde bu insanların, ailelerinin nasıl ıstırap içinde olduklarını, nasıl savrulduklarını ve hayata dair umutlarını yitirdikleri ve hatta hayatlarını kaybettiklerini de yaşamış, birebir burada şahitlik etmiş birisiyim.

O devirde her ne kadar idari olmasa da siyasi vazifemle birlikte, siyasi hassaslığım beni günlerce buraya taşımıştır. Ve bir iş insanı olmama karşın, bu türlü bir hassaslıkla, buradaki insanların gözünün içine baka baka süreci anlamaya, sürecin nasıl yönetildiğine dair vicdanın, aklın, anlayışın, müsamahanın, adaletin nasıl uygulandığına şahitlik etme isteğiyle bulunmuştum. Çok dersler çıkardığımı söz edebilirim. O bağlamda, bu salonların, ne yazık ki üzülerek tabir edeyim ki hiç de beğenilen olmayan, tarihimize hiç de adalet ismine hoş iz bırakmadığı günleri bize yaşatmıştır.

Yüce Türk milleti ismine, ulu Türk yargısının gerçek kararlar ve güzel kararlar, düzgün kanaatler oluşturması noktasındaki beklentimi tabir ettim. Zira biz, “Devletin dini adalettir” anlayışına, inancına sahip bir toplumuz. Birebir vakitte, “İnsanını yaşat ki devlet yaşasın” diye devlet ve devlet aklının yürüdüğü, binlerce yıldır bu geleneğin temsilcileri olma uğraşı içinde insanlarız. Bu uğraşla, bu temenniyle burada bulunuşumuzun ve burada var oluşumuzun temelini oluşturur.

Elbette sizler yargı ismine burada oturuyorsunuz. Yargı ismine ve ülkenin ulu Türk yargısı ismine karar verme sorumluluğuyla buradasınız. Fakat ben de bu ülkenin ve dünyanın en kadim kentinin Belediye Başkanı olarak buradayım. 16 milyon insanın, dünyanın önünde hürmetle eğildiği, üç imparatorluğa başşehirlik yapmış, cennet vatan Türkiye’mizin de göz bebeği İstanbul’umuzun Belediye Lideriyim. Bu manada buradayım ve nitekim ıstırapla buradayım. Elbette Silivri’de olmamın öteki saiklerle, yeri, tabanı olmayan, uydurma, iftira ve ne yazık ki münasebetleriyle milletimizi üzen, hatta tarumar eden, umutlarını yok eden, iktisadını bile perişan eden, garantisi olan her ne var ise, insanları bu manada umutsuzlaştıran bir atmosferde buradayız.

Düşünün ki Silivri’de olmamın sebebi olması vesileyle işleyen süreçte de aslında burada bulunmam ortasında ne yazık ki bir uygulama bağı vardır. Bir süreç bağı vardır. Üzülerek tabir edeyim ki 20 Ocak’ta vuku bulan bir panelde konuşmamdan başlayan bu sürecin, bugün davası görülen ve az evvel bana isnat edildiğini söylediğiniz suçlamaların altında yatan hissin, bugün beni Silivri’ye taşımasının gerçekleşmesiyle, dertlerimin ne kadar yanlışsız olduğunu da bana göstermiştir, diye de altını çizmek isterim.

O bağlamda ben, bana isnat edilen kabahatlere yanıtımı çok net ve kararlılıkla burada tabir edeceğim. Fakat evvel, “ben burada niçin bulunuyorum”u ister istemez sorguluyorum. Ben burada niçin bulunuyorum sanki? Sizin huzurunuzda ben niye söz veriyorum? Ya da bir formda suçlamamla ilgili savunmamı yapıyorum?

Çünkü ben, 16 milyon İstanbullunun kentinde, birilerinin ya da bir kişinin ‘Aşkım İstanbul’ diye sahiplendiği ve kendi malıymış üzere kabullendiği bir ortamda üç sefer seçim kazanmış ve milletin sahibi olduğu bir kentin, ilişkin olduğu bireye, yani millete devredilmesi konusunda, Türkiye demokrasisi ismine ihtilal üzere altın harflerle geçecek bir seçim kazanmış, üç seçim kazanmış, bu anlayışa karşı milletin iradesinin geçerli olduğunu, egemenlik kayıtsız kuralsız milletindir mefkuresinin yerine geldiğini, getirilen o sandıkta halkın iradesinin, bütün engellemelere karşın, karşılığını aldığı, bir kişi kişi olduğum için ve o kişinin, ‘Aşkım İstanbul’ yahut ‘İstanbul’u kazanan Türkiye’yi kazanır’ anlayışına karşı, bu türlü bir güçlü iradeyi milletçe ortaya koymamın karşılığı olarak ben Silivri’deyim.

Ve Silivri’deki bu salonda, sizin bu davanıza karşı yanıtlarımı sıralamaktayım. Alışılmış tıpkı vakitte 86 milyon insanın gönlüne girmiş ve 86 milyon insanın huzuruna, bir sonraki seçimde cumhurbaşkanı adayı olarak çıkacağım için ben buradayım ve Silivri’deki bu yerleşkede huzurunuzda tabir veriyorum.

Sadece “Cumhurbaşkanı adayı” sözü ya da cümlesiyle hudutlu kalmaz bu his. Zira Türkiye değil, dünya tarihinde 15,5 milyon insanın bir ön seçimde… Herkesin tahminen de eşi, dostu, akrabasının dahi oy kullandığı, Türkiye’nin en doğusundan en batısına, en güneyinden en kuzeyine, insanların güler yüzlü, o denli kaşlı değil, güler yüzlü, gülümsemeyle, insanın içinde müsamahayla, yeterli niyetle, hatta bebeklerin diyebileceğim yaştaki çocukların hoş çizgileriyle sevgisini, kanaatini tarafıma ilettiği bir demokrasi şöleniyle, 15,5 milyon insanın ön seçimde oy kullandığı bir ortamda “cumhurbaşkanı adayı” kimliğimi elde ettiğim için ben bugün buradayım.

Türkiye’deki siyasi atmosferin yarattığı bu ortamda, burada yargılanmış olmak yahut Silivri Yerleşkesi’nde yargılanmış olmak, bu davada Silivri Yerleşkesi’nde tabir veriyor olmak, elbette üzücüdür. Lakin benim için, açıkçası milletimin huzurunda konuşmanın ferahlığı ve rahatlığı içinde olduğumun da hepiniz tarafından bilinmesini isterim.

Saygıdeğer hakim, bedelli üyeler;

Tabii ki “Ben için niye buradayım?” sorusuna verdiğim bu karşılıkla birlikte… Pekala ben kimim, niye bu kadar gaye yahut odağa oturmuş bir durumdayım, diye baktığınızda, aslında çok net…

“RANTA KARŞI DURDUĞUM İÇİN BURADAYIM”

Ben, İstanbul Büyükşehir Belediye Başkanı olduğum andan itibaren, kenti yönetirken, kanala, palavraya, talana ve birebir vakitte ranta ve birçok millet aleyhine olan her konuya karşı durduğum için, ben bugün buradayım.

Ve bunu hiçbir vakit vazgeçmeden savunduğum için bugün buradayım. Birebir vakitte bebek, çocuk, kreş, yurt, burs, gençlik, üniversite gençliği, işsiz gençlik, gençlere iş bulma, bayan, anne, Anne Kart. Düşünsenize; milyonlarca annenin cebine kart koyup, 0-4 yaş ortası çocuğuyla İstanbul’u fiyatsız dolaşmasına vesile olmuş Belediye Başkanıyım… Ne büyük bir onur. Ve “İyilik bulaşıcıdır” diyerek, bunu Türkiye’ye yayılmasına vesileyim. Düşünsenize; on milyonlarca insanın bugün güç şartlarda 40 liraya, üç öğün yemek yediği bir İstanbul var eden ve bu uygunluğun de tüm Türkiye’ye yayılmasına vesile olan bir şahısım.

Sadece Kent Lokantası ya da kreş mi? Hayır. Birebir vakitte tarihi rekorlarla metro, İstanbul’un en hoş yeşil alanlarını İstanbulluya kazandırmak, insanlarını eşitleyen, çocuklarını eşitleyen, bebeklerini eşitleyen, partizanlığı söküp atan, o iğrenç duyguyu kurumların içinden söküp atan, liyakati temeliyle birlikte kurumların içine taşıyan, insanlara hoş bir gelecek sunma ismine elinde hangi imkan varsa, o imkana bunu tasarruflarıyla birlikte seferber eden bir anlayışı ortaya koyduğum için ben buradayım.

Çünkü temel akıl ve süreci, ne yazık ki domine eden ve zorlayan akıl, işte o “İstanbul’u kazanan, Türkiye’yi kazanır” ya da “İstanbul’u kaybeden, Türkiye’yi kaybeder” aklının tezahürüdür ve sonucudur. Onun için ben bugün Silivri’deyim ve Silivri’de bulunarak, bu yerleşkenin içindeki bu salonda ve makûs anılarıyla birlikte,

“MİLLETİN DEDİĞİ OLUR”

Onun için bu ülkede, bu topraklarda, o denli bir avuç insanın istediği değil, milletin dediği olur. Millet büyüktür. Ve bu milletin büyüklüğünden de hiç kimse zerre kadar kuşku etmesin. Ben etmiyorum. Edenlerin aklına şaşarım.

Düşünsenize; Ekrem İmamoğlu gözaltına alınıyor. Ekrem İmamoğlu, 5 gün nezarette bekletiliyor. Ekrem İmamoğlu’nu 5 gün nezarette bekletmek büyük bir iş! İşte soruşturması yapılıyor. Mahkemede karar veriliyor ve Silivri’ye gönderiliyor. Ekrem İmamoğlu kim yani? Ekrem İmamoğlu, çocukluğundan beri yalınayak gezmiş, tarlada, çimende, çayırda, dağda, ormanda dolaşmış, her ortamı görmüş, 40 haneli bir köyden gelmiş, Cumhuriyetin nimetlerinden motamot sizler üzere faydalanmış ve Türkiye’nin en hoş makamlarından birinde olmuş, bu toprakların nimetini çok güzel bilen, bu toprakların nimetine hizmet etmenin kutsallığını bilen, insanına hizmet etmenin de Hakk’a hizmet olduğunun çok güzel bilen bir ahlakla büyümüş, ailesine mahcup olmamayı, doğduğu topraklara, Trabzon’a, yaşadığı kent İstanbul’a ve bu millete mahcup olmamayı her vakit dualarından eksik etmemiş bir insan. O bakımdan bizi nezarette tutma aklı, sonra işte o zulümle, o problemle, işte çağırırsa gideceğimiz bir yere polislerle baskın yapar üzere, yüzlerce polisi konutunun kapısına dizme…

Bu nasıl bir gelenek? Bu nasıl bir anlayış? Bu türlü bir anlayışla ulu Türk yargısının sürdürülebilirliği mümkün mü? Olabilir mi? Hangi insan bunu yaşamak ister? Hangi beşere bu yaşatılabilir? En makûs kabahati işlemiş insan bile bu yaşatılmaz. Ya da kabahat işlenmiş olduğu istikametinde bir ihtimal varsa, şimdi netleşmemişse, o esasen yapılamaz. O bakımdan, kuşkuyla yahut işte isnat edilen kabahatle, bu biçimdeki uygulamaların, bu formdaki hallerin ülkemizin bugününe, yarına, Allah aşkına, kime yararı var? Bu kararları kim alıyor? Bu kararları kim uygulamaya sokuyor? Hangi irade bu işi zorluyor? Benim peşinde olduğum ve olacağım konu budur ve bundan asla vazgeçmeyeceğim. ‘Bu şartlar ne olmuş’ sorusu… İyileştirilebilir miydi? Güzelleştirilebilirdi.

Mesela TRT, pek hoş bir biçimde bu duruşmayı yayınlayabilirdi. “Haram, zıkkım olsun” diye insanların dualarında, TRT’ye giden vergilerinin… Ekrem İmamoğlu mesela… Yargılanıyor. Ben tesadüf televizyon izlemiyorum Allah’a şükür. Eşim de burada, şahitlik eder. 20 yıla yakındır evimizde TV izlemeyiz. Ancak artık odamda TRT’ye bakıyorum. Ekrem İmamoğlu’nun haysiyetine, onuruna, eşine, ailesine…

“İFTİRA İLE HABER YAPAR MI TRT?”

Ya Allah aşkına, devletin bir kanalı TRT üzerinden karalayan, kirleten, itibarsızlaştırma uğraşında olan palavrayla, iftira ile haber yapar mı TRT?

Anadolu Ajansı’na yazık değil mi? Kurtuluş çabasında kurulan, milletin haber alma ajansını bir avuç insanın siyasi iradesini, siyasi kararını sürdürecek diye ona adamın yaşandığı bir ülke…

Buna dayanılabilir mi? TRT gelsin, bari bir dirhem bizim bu konuşmalarımızı, bizim bu davalarımızı şanlı Türk milletine aktarsın. Millet izlesin, gerçek kanaatin, ortaya koysun. Yazıktır, günahtır. Milletin hislerinin, milletin maneviyatının altına dinamit koymanın bir manası yoktur. Bu manada keşke TRT, bugün vermediyse de bundan sonraki duruşmalarda, mümkün hak arama çabalarında, benim buradaki konuşmalarımı vermesini de ulu Türk yargısına buradan emanet ediyorum. Bunun olmasının Türkiye’mizin geleceği açısından çok büyük değeri, çok büyük yararları olacağının da altını çizmek isterim.

Değerli Hakim Bey ve değerli üyeler;

Sizlerin huzurunda şunu söyleyeyim: Bana cürüm isnadıyla ilgili bahsettiniz. Olağan şunu tabir etmek isterim. 20 Ocak günü, Sayın Genel Başkanımızla bir panelde, Kadıköy’de bir salondaydık. Ve o Kadıköy’deki salonda konuşmalar yapacaktık. Çok hoş güne başlama isteğindeydik. Fakat yeniden az evvel söz ettiğim biçimiyle, sabahın daha günü doğmadan, güneşi doğmadan, Anayasa’ya muhalif, hukuka karşıt bir biçimde, bir çocuğun, bir Gençlik Kolları Genel Liderimizin konutuna, ki o Gençlik Kolları Genel Başkanı benim ilkokuldan beri tanıdığım, ailesini bildiğim, kendini tanıdığım, kendi evladım gibi… Ben, her evlada çocuk gözüyle bakarım. Ben o denli bakıyorum. İstanbul’un her evladı, benim evladım. Onun için ben, 6000 tane gence, olağan şartların 10’da biri fiyatına üniversite öğrencilerine yurt açtım. Onun için ben, 100 bin tane gence yılda burs veriyorum. Onun için ben, her evladım kendi evladım gördüğüm için, yarısı fiyatsız, 13-14 bin tane çocuğun eğitim gördüğü kreşleri bu kente kazandırdım. 150’ye çıkacak. Gayemiz o.

Onun için çocuklara, gençlere evlat gözüyle bakıyorum.

“YAPMAYIN BUNU GENÇLERE”

Onun için ben, içeride bulunan tutuklu üniversite öğrencilerine, o evlat gözüyle baktığım insanlara yapılan zulmü kınıyorum ve yanlış buluyorum. Yanlıştır. Yapmayın bunu gençlere. Kalanlar da hür bırakılsın.

Gerçekten geleceğimize ayıptır, günahtır. Hiçbir gence bu yapılmaz. Hiçbir gence, söz özgürlüğü yahut kendini tabir etme özgürlüğü üzerinden bu uygulama yapılamaz. Onun için bu feryadı her vakit yaptım, yapmaya da devam edeceğim.

Haksızlığa kim uğruyorsa, onun yanında olacağım. Hukuksuzluğa kim tabiyse, onun yanında olacağım. Bundan asla vazgeçmeyeceğim. Beni hiçbir şey durduramayacak. Hiçbir güç durduramaz. Ben, lakin Yaradan’dan korkarım. Yaradan’a sığınırım. Bir de milletime sığınırım. Milletin dediğidir benim için temel olan.

Bu bağlamda, bu hislerle, bugün genç kardeşimizi tabirini almaya çağırırsanız gelir. Kim tabire çağırılmış da gitmemiş Allah aşkına? Tabire çağırırsınız, gelir yani. Kapısına polisleri yığacaksınız, tutuklar üzere alacaksınız, getireceksiniz, efendime söyleyeyim tabir vermek için bekleteceksiniz. Bu zulüm nedir? Milletin evlatlarına bu yapılır mı? Pekala bu yapılınca benim içim acıtmış mıdır? Acıtmıştır. Benim içim yanmış mıdır? Motamot bugün yandığı üzere, yanmıştır. Evet, ben de o panelde hislerimi lisana getirdim. Pekala ne dedim? “Bak Başsavcı, sana söylüyorum: Biz var ya senin evlatlarını bile -sana hiç yararımız olmaz, senin zihnin çürümüş de- senin evlatlarını bile bu muamelelerden kurtarmak için, seni yöneten aklı bu milletin zihninden söküp atacağız ki, senin evlatlarının kapısına birileri dayanmasın. Senin evlatlarını sabahın köründe konutundan kimse almasın. Senin tıynetinin, senin aklının, senin zihninin içinden geçen yol ve prosedürleri, bu memleketin her ortamından söküp atacağız ki, senin dahi, senin bile yuvanın, ailenin, çocuklarının geleceğinin huzurunu temin edelim. Bizim kaygımız bu.” Bunun neresi tehdit? Bunun neresi hakaret?

Ben, sizlerin, bu ülkede yaşayan herkesin, herkesin çoluğunun, çocuğunun geleceğinden kendini sorumlu gören birisi olmasam, 16 milyon insan, beni İstanbul Belediye Başkanı seçmez. 16 milyon insan, sandık yokken ortada, koşa koşa gidip ön seçimde oy kullanıp, “Ekrem İmamoğlu benim Cumhurbaşkanı adayım olsun” demez. Zira ben, o sorumluluğa sahip bir beşerim.

İsteseniz de istemeseniz de sevmeniz de sevmezseniz de ben sizin evlatlarınızı seviyorum kardeşim. İster başsavcı olun, ister hakim olun, ister cumhurbaşkanı olun… Kim olursa olsun… Herkesin evlatlarını da torunlarını da seviyorum.

“BENİ KİMSENİN KÖTÜ SÖZLERİ ETKİLEMEZ”

Bu ülkenin geleceği uygun bir gelecek olsun istiyorum. Bundan vazgeçmeyeceğim. Beni kimsenin çatık kaşları, kimsenin kötü sözleri, kimsenin vereceği kararlar, olumlu-olumsuz etkilemez.

Umurumda değil, umurumda değil. Biz, meskenden çıkarken, 6-6,5 sene evvel helalleşerek yola çıktık. Her işin zorluğunun farkındayız. Helalleşmenin ne manaya geldiğini Türk milleti bilir. Bu bağlamda biz helalleşerek yola çıktık.

Peki bu konuşmayı ben yaptım. Bundan sonra ne oldu, Allah aşkına? Genel Başkan’ın yanında oturdum. Genel Liderin birinci sözü şu oldu: “Ne kadar insani bir hareket olduğunu tebrik ederim, liderim.” Oturdum, daha alkışlar bitmedi. Ortadan bir-iki dakika geçmedi ki, oradaki yetkililerden biri gelip, cep telefonundan “Son dakika: İmamoğlu’na soruşturma açıldı” diye ekrandan bize soruşturmayı gösterdi. Dakika geçmedi! Soruyorum size, soruyorum: Sizlerin vicdanına, sizlerin adalet hissine ve Aziz Türk adaletine inanarak soruyorum.

Soruşturmayı başlatan savcı, Ekrem İmamoğlu’nun konuşmasını tesadüfen mi izlemiştir? Yoksa Ekrem İmamoğlu’nun konuşmalarını takip edip, “Ne yakalarsanız anında süreç yapın” diye bir talimatla mı hareket etmiştir?

İkincisi; soruşturmayı başlatan savcı, bu konuşmayı canlı dinlemesi dışında bir ihtimal olmadığına nazaran, canlı dinledi. Hangi sistemle dinledi, ben anlamam teknolojiden. Anında geri mi sardı? Bir daha dinledi mi? İkinci defa dinledi mi? Dinlemediyse, yani “Ben bir şeyi dinlediğimde anında karar verdim, haydi soruşturma aç, açalım” diyorsa, bu Ulu Türk yargısında bir savcının uygulamasında mümkün müdür? Bu yapılır mı, yanlışsız mudur? Bunu da soruyorum.

Üçüncüsü; canlı yayından değil de – ki evrakta var – WhatsApp’tan gönderilen bir ekran imgesinde, bir web sitesinden alıntı yapılarak biri, “Böyle bir haber var, çabucak soruşturma başlatın” talimatı mı verdi? Şayet verildiyse, oradaki sayfada kesik biçimde yazılanlarla, benim söylediklerimin hiçbir alakası yoktur. Bu bakılmış mıdır? Bu doğrulanmış mıdır? O birkaç dakika içinde bu mümkün müdür? Bu soruşturma nasıl açılır? Ve tekrar saniyeler içerisinde bu soruşturmayı açan savcılık, çabucak, saniyeler içinde, “Hadi bakalım bunu servis edelim” deyip, malum alfabenin birinci harfini rezil perişan eden o kanalda yayınlatmak için “Son dakika geçelim”.

“O GÜZELİM ALFABEMİZİN BİRİNCİ HARFİNİ REZİL EDEN KANAL…”

O güzelim yirmi dokuz harfli alfabemizin birinci harfini rezil eden o kanalda yayınlansın diye hizmet, adalet ismine, Aziz Türk yargısı ismine manalı mı? Hakikat mudur? Bunun adalete yararı var mıdır? Vallahi bilmiyorum Sayın Hakim.

Bilmiyorum yani. Var mı? Biz konseyler yaparız. İletiyle birisi dışarıya haber sızdırıyorsa, çok affedersiniz, kıçına tekmeyi vurur, atarız onu salondan yani. Bu türlü bir şey olur mu? Şak diye bir şey yollayalım çabucak. Bir nefes alın bakalım. Ekrem İmamoğlu’na bir şey düşünüyorsanız, bunun bir de nefes almaya gereksinimi var. Bu nasıl bir karar? Bu kararın duyurulması nasıl bir duyuru biçimi? Münasebetiyle ben bu dört soruyu size sormayı, kendi adıma değil, Büyük Türk yargısı ismine, bu yargı sürecinin âlâ işletilmesi ismine sorma gereksinimi gördüm.

Sayın Hakimim,

Çok söz söyleyebilirim. Söylenecek çok şey var lakin bir memleket yöneticisi olarak, bu memleketin umutlarına umut katma sorumluluğu olan birisi olarak burada çok kelam söylemek yerine doğruları söylemek ve doğruları anlatırken de sizlerin bunları en uygun biçimde idrak etmesini, bu kısa vakit diliminde sağlamakla mesul hissediyorum.

Düşünsenize; 17 yaşında üniversiteye giden bir gencin, 35 sene sonra diplomasını iptal ettiler. Bak, bak, çabalara bak! 35 sene sonra diplomasını iptal et, tapusuna şerh koy, bilmem nesine şerh koy. Ailesinin 75 yıllık emeklerine zaptetme…

Bu millet kendini nasıl teminatta hissedecek? Kim güvenecek, kim sırtını yaslayacak? Pırlanta üzere çocukların, bebeklerin gözünün önünde kapıları kırar üzere açmak, bu uygulamayı yapmak kime katkı sağlar?

Kime yararı var? Soruyorum Büyük Türk yargısına. Kimin yararı var? Bir yararı varsa biri bana anlatsın, “Şöyle bir yararı var” desin. Ben de diyeceğim ki “Evet, yanındayım bu işin.” Bu türlü bir şey olur mu?

30 yıllık arkadaşım, 25 yıllık, 40 yıllık dostlarım… 20  yıl evvel paydaşlık yaptığım beşerler, 15 yıl evvel birlikte iş yaptığım insanları adliyeye getirip, zorla ağzından Ekrem’le ilgili makûs bir kelam arama teşebbüsünün kime yararı var Allah aşkına? Makus bir şey söylemiyorsa da mahpusa atılmasının kime yararı var? 12-13 yıldır görmediğim bir insanı zorladık, ağzından da bir şey almadık… Mahpusa atılmasının kime yararı var? Beylikdüzü’ndeki komşularım, yan yana iş yaptığım insanlar… Bunları tabir almak için çağırıp, “Avukatına gelme, gel bir sohbet edelim” diyerek çağırmak kime yarar sağlar?

Bunlar bireylerin kendi beyanlarıdır, uydurma bir şey söylemiyorum. Dedikodu üzerinden konuşmam. Dedikoduya girersem sabaha kadar anlatırım. Neler anlatırım neler? Benim her şeyim aleni.

Ben millete şeffaflık kelamı vermiş birisiyim. Hayatım bugüne kadar da şeffaftı, bundan sonra da şeffaf olacak. Uğraşım de şeffaf olacak. Onun için haksızlık, hukuksuzluk yapanlarla ilgili elbette yargı huzurunda hayat uzunluğu gayretimi vereceğim. Hayat uzunluğu.

Tebliğ yapmadan annemin, babamın yazlığının kapısına dayanmak kimin aklı? Babamın kapısına dayanmak kimin aklı? Kırıyorsunuz kapısını, açamıyorsunuz; sonra çilingir bulup kapısını açmak kimin aklı? Benim babamı arasanız, biri dese ki “Yargı beni arıyor”, üç saatte masraf yazlığına, kapısını jandarmaya kendi açar. Benim hoş jandarmamı, canım ciğerim polisimi bu yanlış işlere alet etmek, kimin aklı? Ne yapılmaya çalışılıyor? Nedir bu? Hangi hatadan bahsediyorsunuz? Bu türlü bir anlayış olmaz.

Sayın Hakimim,

Yazıktır, günahtır. Bu milletin geleceğine yazıktır. 300 tane gence yazıktır. Sayın Hakimim, Sayın Savcı, kıymetli üyeler; her birinizin evlatları var, çocukları var. Anneleri, babaları var. Onun için memleket ve millet ismine karar vermek için burada olduğunuzu biliyor ve buna inanmak istiyorum. Doğal hakkımda “Tehdit etti” diyorsunuz. Ben kimi tehdit ettim? Bunun neresinde tehdit var? Ben, “Senin evlatlarının teminatı olacağım” diyorum. Ben, “Senin geleceğinin teminatı olacağım” diyorum. Ve olacağım da göreceksiniz.

“BU MİLLETİN GELEECEĞİNİN TEMİNATI OLACAĞIM”

Bu milletin iradesiyle, bu milletin sahip çıkmasıyla ben, bu milletin geleceğinin teminatı olacağım. Buradan ant içiyorum. Bu milletin evlatlarının birini bile dışarıda bırakmadan; etnik kökenine, ömür biçimine, giysisine kuşamına, yuvasının geçmişine bakmadan, her birinin teminatı olacak bir sistemi; adalet ihtilalini, demokrasi ihtilalini bu topraklara ben ve arkadaşlarım getireceğiz. Buradan ant içiyorum, kelam veriyorum. Milletimin huzurunda, hem de adaletin huzurunda kelam veriyorum.

Tehdit mi? Haydi oradan! Ne tehdidi? Kimi tehdit ettim? Ben hayatımda hengame etmedim, onu söyleyeyim. Ne dayak attım ne de dayak yedim. Bana dayak atan da olmaz, olamaz. Ben kimseye dayak atmadım. Diyorlar ki, “Nasıl başardın?” Babam bile diyor bana, “Sen nasıl başardın?” Dedim ki: “Öyleyim ben. Ben o denli biriyim.” Barıştırırım yani insanları. Hiç merak etmeyin.

O bakımdan tehditmiş, husumetmiş; benim hayatımda bir şey yok. Olmadı da. Gidin isterseniz köydeki çocuklar, arkadaşlarıma sorsunlar. Savcı karar çıkarsın, köydeki çocukluk arkadaşıma sorsunlar. Desinler ki, “Ekrem hengame mı ederdi? Sizi barıştırır, gruplar kurar maç mı yaptırırdı?” O yüzden tehditmiş, husumetmiş, kin tutmakmış, ihtirasmış… Birinin hakkında makus düşünmek… Ben kıskançlık bile taşımam. O kadar iddialıyım. Kıskanmam.

Biri beni kıskanıyormuş Ankara’da… Bana ne? Ben kimseyi kıskanmıyorum ki. Lakin şunu kıskanıyorum kardeşim: Milletim ismine, milletime zulüm yapmak için gücünü kullanan, iktisadıyla ya da iradesiyle milletimin iradesini yok sayıp, milletimin bu coğrafyadaki varlığını tehdide düşüren milletleri kıskanıyorum. Onları geçmek için kararlıyım. O Ruhumda var.  Onu da milletimiz görecek.

Onun için bana, ‘Tehdit kabahati işlemiş…’ Yok yahu! Ne vakit okudu, ne vakit dinledi de beni tehdit cürmüyle suçladı? Kamu görevlisine alenen hakaret… Bu neresi hakaret Allah aşkına? Bu tabir özgürlüğü. Tıpkı vakitte görüşümü, eleştirimi yapıyorum. Kime? Sistemi yöneten, kararları alan, süreçleri başlatan, kurumun başındaki bireye. Kime yapacağım yani? Sarı Çizmeli Mehmet Ağa’ya mı konuşacağım? Oturup da çöp tenekesine mi konuşayım? Misyonu bu! Bakan yardımcısıydı, şimdi Başsavcı oldu. Yarın ne olur, umurumda değil. Fakat misyonu o. Sorumluluk alanı o.

Orada olan biten her şeyi ben kime eleştireceğim? Kaldı ki kendisiyle haftalardır, “Görüşelim, bakın İstanbul’la ilgili niyetlerim var” diyerek arattıran, arayan şahısım. Hâlâ verirse randevuyu, görüşürüz. Sorun yok. Fakat veremedi. Akıl okumak istemem lakin aklıma ne geliyor biliyor musunuz? “Acaba neden vermedi?” Haftalarca neden randevu vermedi? Merak ediyorum. İstanbul Büyükşehir Belediyesi, adliyelerin en çok hizmetini gören kurumdur. Araçları, gereçleri, temizlikleri, bakımları… Her şeyini yapar. Tek bir dirhemini geri çekmiş değiliz. Ne haddimize?

Milletin kurumları, milletin kurumlarına hizmet eder. Şahsî hasımlığı başa takacak adam mıyım ben? Bu nedenle beni yeterli dinlemenizi ve düzgün anlamanızı istiyorum. Ne hakareti? Ben söz özgürlüğümle eleştirimi yaptım. Eleştirimi yaparken de onu dahi ailesiyle birlikte muhafaza konusunda yarınlarda teminat olma kararlılığımı ortaya koydum.

Terörle çabada yer almış şahısları maksat gösterme kabahati, falan filan… Kâfi yahu! Ekrem ve terör… Beni terörle yan yana getirecek kişinin alnını karışlarım. Bu kadar net. Alnını karışlarım! Terör ve Ekrem… Onu diyen kişi aynaya baksın!

“BANA BAKAN NE GÖRÜR BİLİYOR MUSUNUZ?”

Ben, bu memleketin vatan evladıyım. Bana bakan ne görür biliyor musunuz? Türkiye Cumhuriyeti Devleti’ni görür. Türk Bayrağı’nı görür. Mustafa Kemal Atatürk’ü görür.

Ben o denli biriyim. Kimse kendisiyle karıştırmasın. Terörle beni yan yana getirecekmiş… Haddini bilecek! Ekrem İmamoğlu ve terör…

Ne oldu? “Beş yüz, altı yüz terörist var!” Ne oldu? “Terörist” dedikleri, benden evvelki atanmış vali, kayyum, benden evvel bilmem kim… Alındıktan sonra hop, kapattılar belgeyi. Sonra ne dedi o kişi? “Siyaseten söyledim” dedi. Siyaseten milleti terörle yaftalar mısınız ya? Her meskende şehit var, gazi var bu ülkede. Bu nasıl bir ahlak? Bu nasıl bir bakış açısı? “Ekrem’le ilgili bir şey mi var? Terör de ekle oraya. Olur ya, bir şey olur…” Bu yaklaşımı şiddetle reddediyorum Sayın Hakimim. Şiddetle reddediyorum.

Bunu yazanın aklında öteki şeyler vardır. İnanmıyorum bu iddianameye. Makus niyetle yazılmıştır.

Ekrem İmamoğlu ile terörü yan yana koymak, makûs niyetin eseridir. Ve bunu Sayın Hakime, tüm üyelere nakşederek söylüyorum: Ayıptır, yazıktır, günahtır! Terörle Ekrem’i yan yana koymak… Haydi oradan!

Bu üç suçlamayla ilgili de fikrim nettir. Ulu Türk yargısına elbette kendimi emanet ediyorum. Fakat bu sürecin manalı olmadığını, hakikat bir soruşturma süreci olmadığını, makus bir hazırlık olduğunu; saniyeler içinde soruşturmaya dönüştürüldüğünü, sözlerin dahi incelenmediğini görüyorum. Makus niyetle yazıldığını düşünmek istemem. Fakat hangi niyetle yazıldığını elbette inceleyeceğim, takip edeceğim. Bu manada yapılan üç isnadın hiçbirini kabul etmiyorum. Evet, eleştiriyorum. Birebir cümleleri tekrar kurarım. Yarınlarda demokrasi ihtilalini, adalet ihtilalini bu topraklara getirmeyi kararlı bir halde hedefleyen; hukukun üstünlüğünü, güçler ayrılığını, milletin iradesinin hâkim olmasını savunan biri olarak söylüyorum: Evet, bana bu berbatlığı kim yaparsa yapsın, onların evlatlarının bile hoş hayatlarının teminatı olacağım.”