Altı sanatçının eserlerinin bir arada olduğu ‘Yerçekimli Karanfil’ sergisi Pilot Galeri’de: Cansever’den esinle…
Ece Ağırtmış, Eymen Aktel, Burak Cet, Melih Çebi, Hazal Özgür ve Ecem Yüksel’in yapıtları stantta yerini alıyor. Çocukluk anılarından ve gündelik hayatın detaylarından yola çıkarak kimlik, bellek, toplumsal bilinçdışı, teknolojinin tesiri ve sanatsal tabir biçimlerinin evrimi üzere bahisler üzerine düşündürüyor stanttaki eserler.
Sergide, muhakkak bir tema üzerinden değil, çeşitli dilsel ve sanatsal yaklaşımlar üzerinden ortaklaşan altı sanatkarın çalışmaları, Cansever’in şiirindeki “derken karanfil elden ele” misali vakit, emek, günlük ömrün gitgelleri, dijital çağın ve tüketim toplumunun insan üzerindeki tesirleri, elden ele dolaşıyor.
Sergide yapıtı olan sanatçı Ece Ağırtmış ile Pilot Galeri’nin yöneticisi Azra Tüzünoğlu ortasında yıllara dayanan paylaşımlar bu standın başlangıç noktası olmuş. Standın isminin nereden geldiğini, farklı sanatkarların yapıtlarının nasıl bu isim altında toplandığını, Tüzünoğlu’na sorduk.
BİR JENERASYONA ODAK
Sergideki eserler nasıl bir ortaya geldi?
Sergideki yapıtların bir ortaya gelişi, bugüne kadarki yaklaşımımızdan biraz farklı bir formda ilerledi. Stanttaki eserler, Ece Ağırtmış’ın bana vakit içinde gönderdiği iletilerde paylaştığı sanatkarlar ve eserler ortasından seçildi. Ece’yle ortamızda Instagram’dan WhatsApp’a oradan farklı medyumlara sıçrayan bir paylaşım zenginliği var. Kimi vakit bir yapıtın köşesi, kuralı, kimi vakit asım biçimi, kullandığı boyalar ilgimizi çekiyor ve ondan bana benden ona gün içinde sayısız bildiri gidiyor. Üç yılı aşkın müddettir devam eden bu iletilerin aslında Ece’nin mana dünyasını olduğu kadar, bir neslin neye, nasıl ve neden baktığını da anlamaya çalışan bir hali olduğunu fark ettim. Ece, arkadaşları (kimi tanıdık kimi tanımadık) üzerinden bu jenerasyon sanatkarları tanım ediyordu. 200’e yakın Türkiye ve yurtdışından sanatkarın yer aldığı bu yazışmalar içinden Ece’yle birlikte altı sanatkara odaklanmaya karar verdik. Hem ölçeği küçültmek yerle alaka açısından mecburî olduğundan hem de bu sanatkarlar ortasındaki paylaşımlar ve ortak referans noktalarını gözlemlemeye fırsat yaratabilmek için birebir sanatkarın farklı yapıtlarını örneklemek gerektiğini düşündüğümüzden…
‘BİLİNÇDIŞININ OKYANUSLARI’
Edip Cansever’in “Yerçekimli Karanfil”i ile standın ortak noktası nedir?
Serginin ismi için “Ece’nin Arkadaşları” başlığını düşünmüştüm lakin Ece daha kapsayıcı bir başlık olabilir mi dedi… Yerçekimli Karanfil benim çok sevdiğim bir Edip Cansever şiiri. Türkçedeki en tuhaf şiirlerden biri bence ve tam olarak ne anlattığını da anladığımı söyleyemeyeceğim. Bu elden ele dolaşan karanfil metaforu, bana sanatkarlar ortasındaki görünür ve görünmez paylaşımları taşıyabilir bir metafor üzere göründü. Karanfil, bir cins sevgi, paha, ilham, toplumsal hafızanın dehlizlerinde bulunmuş bir pırıltı tahminen.. Stantta, pembe boyalı konutların, amforaların, bilinçdışının okyanusları ve susmayan cinleri, kedi, köpek, güvercin ve çeşitli hayvanların sanatkarların tuvalleri üzerinde dolaştığını fark edeceksiniz. O fark edilen şey ne ise karanfil de o bence.
